Bir Yolculuğun Hikâyesi: Havza’dan Samsun’a
Bazen bir yolculuk yalnızca mesafelerle ölçülmez. İnsan kalbinin içinde attığı adımlar, bazen kilometrelerden daha uzun, bazen de daha kısa gelir. İşte size paylaşmak istediğim küçük ama derin bir hikâye: Havza’dan Samsun’a uzanan 85 kilometrelik yolun, bir arabaya değil, insan ruhuna nasıl dokunduğunun hikâyesi.
Yaz akşamlarının o tatlı serinliğinde, Havza’nın çam kokulu yamaçlarından yola koyuldular. Yan yana oturan iki dost… Ali ve Elif. Aynı yola bakıyor, ama farklı pencerelerden görüyordu ikisi de. Ali için yol mesafeydi, hızdı, varıştı. Elif içinse yol, aradaki sohbet, sessizlikteki anlam ve paylaşılan küçük anılardı.
Yolun Başında İki Farklı Kalp
Ali direksiyonun başında, gözleri yolda, zihni hesaplarla doluydu. “Havza Samsun arası 85 kilometre. Ortalama 90 km hızla gidersek, bir saat bile sürmez. Durmaya gerek kalmadan düz devam edersek tam zamanında yetişiriz.” Hesap, plan, strateji… Onun kafasında yol bir denklem gibiydi.
Elif ise yan koltukta oturmuş, pencereden dışarıya bakıyordu. Güneş, dağların ardından çekiliyor, turuncu ışıklar mısır tarlalarının üzerine düşüyordu. “Ne kadar güzel bir akşam değil mi?” dedi sessizliği bozarak. Ali cevap verdi: “Evet güzel, ama birazdan karanlık olacak. O yüzden ışıklar çıkmadan Samsun’a varmalıyız.”
İşte fark buydu. Ali’nin bakışı hedefe kilitliydi; Elif’in kalbi ise yolun kendisine.
Havza’dan Samsun’a Uzanan 85 Kilometre
Yol boyunca Ali, rotayı hesaplamaya devam etti. “Şimdi Kavak’a kadar 40 kilometre var. Oradan sonra yol daha rahat. Ortalama hızımızı biraz artırırsak, Samsun merkeze 20 dakika erken varırız.”
Elif ise hafif bir gülümsemeyle cevap verdi: “Ali, fark ettin mi? Yol kenarındaki köy evlerinin bacalarından duman çıkıyor. Belki bir aile sofraya oturuyor, belki çocuklar bahçede oynuyor. Biz sadece geçip gidiyoruz ama onlar bu yolun bir parçası.”
Ali anlamasa da dinledi. Çünkü Elif’in gözleri anlatırken ışıldıyordu. Ona göre bu 85 kilometrelik yol sadece bir mesafe değil, bir hayat kesitiydi.
Bir Yolculukta Öğrenilenler
Samsun’a yaklaşırken aralarındaki sohbet derinleşti. Ali, zamanında varacak olmanın rahatlığıyla biraz gevşedi. Elif, yolun anlamını bir kez daha hatırlattı:
“Elbette varış önemli, ama yol boyunca yanımızda kim olduğu daha da önemli. Havza ile Samsun arasındaki mesafe belki 85 kilometre, ama kalbimizde kat ettiğimiz yol bambaşka. Sen planlarınla bizi güvenle getirdin. Ben de küçük detayları fark ederek yolumuzu renklendirdim. İkisi de lazım değil mi?”
Ali sustu, düşündü. İlk kez mesafenin aslında tek başına bir şey ifade etmediğini fark etti. Yol, iki insanın birbirini tamamladığı bir bağa dönüşmüştü.
Hikâyenin Özünde
Havza Samsun arası gerçekten de 85 kilometre. Ama o mesafeyi anlamlı kılan, direksiyon başında stratejik düşünen Ali ile kalbiyle yolu yaşayan Elif’in bakışlarıydı. Erkeklerin çözüm odaklı ve stratejik yaklaşımlarıyla kadınların empatik ve ilişkisel bakış açısı, bir yolculuğu sadece mesafe olmaktan çıkarıp bir hayat dersine dönüştürebiliyor.
Belki de hepimizin yolculukları böyle. Biri bize güvenle rehberlik eder, diğeri ise yolun güzelliğini hatırlatır. Ve ancak ikisi bir araya geldiğinde, yol gerçekten değerli olur.
Sizin Yol Hikâyeniz
Havza’dan Samsun’a uzanan bu hikâye belki size kendi yolculuklarınızı hatırlattı. Belki siz de bir gün direksiyonun başında kilometreleri hesapladınız, belki de camdan dışarı bakıp sadece anı yaşadınız.
Peki ya siz? Yolculuklarınızda daha çok Ali misiniz, yoksa Elif mi? Hem hedefe ulaşmayı mı önemsersiniz, yoksa yolun kendisini mi?
Yorumlarda kendi yol hikâyenizi paylaşın. Belki de sizin yolunuzda da 85 kilometrelik mesafe, bir ömürlük hatıraya dönüşmüştür.